.
.
.
Aralarında bir küçük tepe ve çok da geniş olmayan bir düzlük vardı. Yerlerin bu kadar yakın oluşu şaşkınlığını daha da arttırıyordu. Parıldayan madenin iki farklı durumu söz konusuydu: daha önceden gömülü olanın ve yerin kendisinin verdiği... İki yerin de kapladıkları alan hemen hemen aynıydı, ama kendisi daha henüz şu parıldayan madeni günyüzünde görmemişti bile. Kazımak, ama ekilenleri bozmadan, evin altını üstüne getirmeden! Diğer alanda hem önceden gömülü hem de zaten orada ezelden beri var olan maden bulunmuştu. İkisi birden... şansa bak! Evden her çıkışlarında tülbentlere sarılı maden o mesafeden ağırlığıyla bile görülebiliyordu. Burada yaşayanlar uzak diyarlara gidiyorlar, kıyafetlerini yeniliyorlar, erzaklarını ikiliyorlardı. Gömülü olan ve çok önceden damgalananlar tamam, ama parıltılı kayalar nasıl oluyor da erzağa, kıyafete bir anda dönüşebiliyordu? Kala kala evin tabanı kalmıştı. Kazdıkça kazdı, evden çatırdamalar gelmeye başladı. Durdu, soluklandı, bir şeyler yiyemedi. Yenecek hiç bir şey kalmamıştı. Tepeye çıktığında diğer alandaki parıltılar gözüne değil kafasına kafasına vurdu. Bu nasıl olabilir? Dünya üzerinde ve dünya üzerine yaşamak ve böylesi farklı yaşamak...
26.03.2023
.
.
.
